In deze derde set van standards in de Jamey Aebersold Play-A-Long-serie hebben we enkele van de meest populaire nummers in het repertoire van de jazzman, om nog maar te zwijgen van enkele van de meest muzikaal interessante. De meeste hiervan zijn zwaar geregistreerd; op het moment van schrijven waren er meer dan vijftig jazzversies van Summertime beschikbaar, om nog maar te zwijgen van alle uitverkochte versies. Alle nummers zijn geschreven door de meest succesvolle songwriters die Amerika heeft geproduceerd, waaronder de Gershwins, Cole Porter, Rodgers & Hart, Rodgers & Hammerstein, Kurt Weill, et al - de mannen die de Amerikaanse musical geweldig hebben gemaakt. Jazz zou natuurlijk een veel armere muziek zijn zonder deze schrijvers. In de ballads in deze set komen sterke melodieën het meest naar voren. My Foolish Heart en The Party's Over hebben elk op hun eigen manier een zwevende kwaliteit waardoor ze bijna uit zichzelf zingen. De Chet Baker - Gerry Mulligan-versie van My Funny Valentine bracht het in de jazzwereld; / Can't Get Started is gespeeld door vrijwel elke bekende jazztrompettist sinds Bunny Berigan zijn definitieve versie in de jaren dertig speelde, hoewel Dizzy Gillespie's versie met de opeenvolging van II-V-patronen in de derde en vierde maat invloed heeft gehad op de spelers na hem. Sarah Vaughan was een van de eersten die It Might As Well Be Spring opnam; het arpeggiomotief in de derde en vierde maat lijkt bijzonder goed bij haar stem te passen. Van recentere vintage is I've Grown Accustomed To Her Face (retitled door meer dan op wag als "I've Thrown A Custard In Her Face") heeft zijn weg gevonden naar het repertoire van veel groepen. Een aantal van de uptempo deuntjes verdienen een speciale vermelding. September Song, normaal gesproken gedaan als een dramatische ballad, krijgt hier een mediumtempo-behandeling. Have You Met Miss Jones is nogal routineus tot de brug, die snel door drie toetsen moduleert op een manier die jazzpedagoog David Baker aanhaalt als een voorloper van Coltrane's "Giant Steps"-veranderingen. Come Rain Or Shine daagt jazzmannen al jaren uit met ongebruikelijke modulaties. Old Devil Moon en Speak Low hebben kortere bruggen dan je zou verwachten, maar die bruggen zijn het interessantst met hun uitstapjes naar toetsen op afstand. Dit album biedt rijk oefenmateriaal voor alle aspecten van het jazzspel. Interessante akkoorden voor improvisatie zijn er natuurlijk in overvloed, maar je moet de ballads speciale aandacht geven om een ​​goed geluid te helpen ontwikkelen. Steve Gilmore en Bill Goodwin op bas en drums spelen al een aantal jaren samen met de Phil Woods-groep. Hal Galper, die onlangs lid werd, was onder meer met Cannonball Adderley en Chet Baker, naast dat hij verschillende albums onder zijn eigen naam heeft opgenomen. Voor fluit, viool, gitaar, klarinet, trompet, saxofoon & trombone.

Inhoud:

1. A Foggy Day
2. Come Rain Or Come Shine
3. Foolish Heart
4. Have You Met Miss Jones
5. I Can't Get Started
6. I Could Write A Book
7. I Love You
8. It Might As Well Be Spring (State Fair)
9. I've Grown Accustomed To Her Face
10. My Favorite Things
11. My Funny Valentine
12. Old Devil Moon
13. Our Love Is Here To Stay
14. September Song
15. Speak Low
16. Summertime
17. The Party's Over

Specificaties: